Waar een wil is is een weg! Maar er was geen wil aanwezig.

Piet had het zwarte goud op de vroege zondagochtend weer heerlijk op tijd klaar staan. Joery had minder behoefte aan een kop koffie getuige zijn late aantreden. Onze "versterking" van de dag Siem dacht aan een half uur slaap voldoende te hebben om op te bank te zitten. Na een tijdje wikken en wegen zijn we toch maar vertrokken naar de verkeerde Beek (deze beek stond niet leeg). Na een sfeervolle warming up vol schlagers en een gymuitvoering begon die blauwe Mannschaft aan de partij. Waar Siem een hele bank had om lekker uit te slapen moest de tegenstander nog stoeltjes uit de kantine halen om al hun spelers kwijt te kunnen. Na een degelijke eerste 20 minuten was het ook voor de rest van het team tijd om een dutje te doen. Na de 3-0 vond de scheids het goed om ons een pauze te gunnen. Door een slap bakkie thee (1 ster van het HMC fünf testpanel) en een donderspeech van Vincent besloten wij net zo slap als de thee aan de tweede helft te beginnen. Het was duidelijk dat de gunfactor voor ons aanwezig was bij de tegenstander, door ons met een 7-0 achterstand te sparen. Toen een paar gevaarlijke aanvallen door ons centrale verdedigingsduo gemaakt waren besloot Hugo ook maar mee te doen in de aanval en de "verzachtende" 7-1 te maken. Door het wachten bij de kantine tot je grijs was besloot menig speler te vertrekken naar de horecagelegenheden van de twee gouden bogen. Ondanks een voor ons bedroevende dag waren we niet te beroerd een donatie aan het Glazen Huis in Mariënvelde gegeven. Met treurige groet, Die Blauwe Mannschaft.

PS Pak de volgende keer een uurtje extra slaap Siem!!!!!